บทคัดย่อ (Abstract)

มวยไทยเป็นศิลปะการต่อสู้และการป้องกันตนเองที่มีชื่อเสียงด้วยเทคนิคที่มีประสิทธิภาพ ต้องใช้ทักษะที่ซับซ้อนและสมรรถภาพทางกายเพื่อความสำเร็จ อย่างไรก็ตามการตอบสนองทางสรีรวิทยาระหว่างการแข่งขันมวยไทยยังไม่เคยมีการศึกษามาก่อน การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการตอบสนองทางสรีรวิทยาของการแข่งขันมวยไทยสมัครเล่น ชายมวยไทยอายุ 10 ขวบจำนวน 10 คนได้รับการคัดเลือกจากค่ายฝึกมวยไทยในจังหวัดมหาสารคามเพื่อเข้าร่วมการศึกษานี้ ทุกวิชาที่ฝึกฝนในการแข่งขันตลอดทั้งปี การศึกษาประกอบด้วยการทดสอบการลู่วิ่งที่เพิ่มขึ้นเพื่อสร้างการรับออกซิเจนสูงสุด (VO₂ max) การวัดอัตราการเต้นของหัวใจในระหว่างการแข่งขันการเก็บตัวอย่างเลือดสำหรับกรดแลคติคและกลูโคสก่อนการแข่งขันรอบที่ 1 และหลังการแข่งขัน (รอบที่ 3) ข้อมูลอัตราการเต้นของหัวใจจากการแข่งขันถูกนำมาเปรียบเทียบกับอัตราการเต้นของหัวใจและข้อมูลการดูดซึมของออกซิเจนที่วัดได้ในห้องปฏิบัติการ สมการถดถอยส่วนบุคคลถูกสร้างขึ้นจากข้อมูลเหล่านี้เพื่อประมาณค่าพลังงานที่ใช้ในระหว่างการแข่งขัน นอกจากนี้เครื่องบันทึกวิดีโอได้บันทึกการเคลื่อนไหวของทุกวิชาในระหว่างการแข่งขันเพื่อวิเคราะห์รูปแบบการเคลื่อนไหว

ผลการศึกษาพบว่าอัตราการเต้นของหัวใจเฉลี่ยระหว่างการแข่งขันคือ 171 ครั้งต่อนาที การดูดซึมออกซิเจนและอัตราการเต้นของหัวใจในระหว่างการแข่งขันสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในแบบไม่ใช้ออกซิเจน ปริมาณแลคเตทในเลือดเพิ่มขึ้นจาก 3.8 mmol/l ในรอบแรกเป็น 9.7 mmol/l หลังจากรอบที่สาม ระดับน้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นจาก 93 mg/dl ในรอบแรกเป็น 119 mg/dl หลังจากรอบที่สาม รูปแบบการเคลื่อนไหวมีดังต่อไปนี้การจัดส่งของการนัดหยุดงาน 45.81%, การดำเนินการเข่า 23.64%, กำปั้นดำเนินการ 17.24%, Foot-thrust 9.35%, Elbow 2.46% ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่ามวยไทยสมัครเล่นเป็นกิจกรรมที่มีความต้องการทางร่างกายโดยมีส่วนเกี่ยวข้องทั้งการเผาผลาญแอโรบิกและการเผาผลาญอาหารแบบไม่ใช้ออกซิเจน ข้อมูลดังกล่าวเป็นประโยชน์ในการเลือกโปรโตคอลที่เหมาะสมและดัชนีการเผาผลาญเพื่อตรวจสอบการปรับปรุงประสิทธิภาพของนักกีฬา นอกจากนี้ยังอาจช่วยโค้ชในการพัฒนาโปรแกรมการฝึกที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นสำหรับนักกีฬาของพวกเขา

เอกสารฉบับสมบูรณ์